Τα περισσά εκ του πονηρού εστίν...

Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου έτσι που εύσπλαχνα ελεείς κάθε πιστό σου.

Δεν είμαι τάχατες κι εγώ εικόνα και ομοίωση

του πάνσεπτου προσώπου σου με την κατάσπρη γενειάδα

και με το δίκιο μου, υποθέτω, σου ζητώ μια κάποια λογικήν αποζημίωση έτσι που στάθηκα πιστός μες στων δακρύων την κοιλάδα.

Τι να την κάνω τη διαβεβαίωση μιανής ανέφελης ζωής στου Παραδείσου τη χλιδή,

αφού τη σήμερον πεινώ και χαραμίζω τη ζωή μου

σε μιας ανέκφραστης μιζέριας το μαράζι.

Θεούλη μου σε βεβαιώ δεν με πειράζει την κουρασμένη αν πάρει ο διάβολος ψυχή μου

αρκεί το μαύρο μάτι μου χαρούμενο να δει

δυο τρεις αυγούλες ροδαλές,

ήλιο και φως αληθινό και τη χαρά να τη χαρεί κάτω απ' τον γήινο ουρανό.

Τα περισσά εκ του πονηρού εστίν, καθώς το λες.