Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Ότι χάνεται απλά και ταπεινά...

Ότι χάνεται απλά και ταπεινά, ότι σβήνει δίχως θόρυβο,

χωρίς να αφήνει ίχνη και κραυγές,

ότι διατηρεί, μέχρι τέλους, την απόκοσμη αξιοπρέπειά του,


καταλαμβάνει μια θέση ανάμεσα στα πολύτιμα · ανάμεσα σ'εκείνα τα ανταλλάξιμα είδη

που δέχεται η τελειότητα κι η αρμονία στις σπάνιες συναλλαγές τους.



Αλήθεια, τι πιο οδυνηρό από το να βλέπεις κάτι να ξεψυχά;


Ακόμη κι ο θάνατος ο ίδιος προκαλεί πόνο λιγότερο...

1 σχόλιο:

Alex.V είπε...

Οιδίπου,
Παντα πίστευα στην δύναμη της ασπρόμαυρης φωτογραφίας.Δεν έχει χρώμα,έχει ψυχή!
Αλεξανδρα - Αττική