Είναι οι πόθοι μιναρέδες...

Είναι οι πόθοι μιναρέδες στυλωμένοι

Λάμψεις του μουεζίνη στη κορφή τους

Φωτοβολίδες των κραυγών της οικουμένης

Πυγολαμπίδες σε συρτάρια κορασίδων

που κατοικούν σε ακρογιαλιές μέσα σ' επαύλεις

Και τρέχουν με ποδήλατα σε κ'ήπους

΄Αλλες γυμνές άλλες ημίγυμνες κι ' άλλες φορώντας
Φορέματα με φραμπαλάδες και μποτίνια

Που στίλβουν την ημέρα και την νύχτα

΄Οπως τα στήθη τους την ώρα που βουτάνε
Μεσ' στον αφρό της θάλασσας...

Ένα δρεπάνι κοφτερό...

Ίδια παντού θα' ναι η ζωή με το σουραύλι των φιδιών στη χώρα των φαντασμάτων

Με το τραγούδι των ληστών στα δάση των αρωμάτων

Με το μαχαίρι ενός καημού στα μάγουλα της ελπίδας

Με το μαράζι μιας άνοιξης στα φυλλοκάρδια του γκιώνη

Φτάνει ένα αλέτρι να βρεθεί κι ένα δρεπάνι κοφτερό σ' ένα χαρούμενο χέρι

Φτάνει ν' ανθίσει μόνο

λίγο σιτάρι για τις γιορτές λίγο κρασί για τη θύμηση λίγο νερό για τη σκόνη.....