Χίλια κομμάτια απ' την αρχή...

Όνειρα που ξεθωριάσατε απ' την βροχή

Όνειρα που γίνατε χίλια κομμάτια απ' την αρχή

Περάσαν άνθρωποι από δω που έκαναν μεγάλα όνειρα,

όπως εσύ κι εγώ και τώρα ξεκουράζονται κάτω απ' το χώμα,

δίχως να ενοχλούνται απ' τη βροχή...

Γυρεύοντας, όλο γυρεύοντας...

Γυρεύοντας τον έρωτα, γυρεύοντας την άνοιξη,

γυρεύοντας τη γεύση του ψωμιού,

γυρεύοντας την ειρήνη, γυρεύοντας τα χείλη που πλέκουνε τραγούδια

γυρεύοντας την τέλεια μορφή,

γυρεύοντας τον άρτιο λόγο που θα ζωντανέψει τη μορφή

γυρεύοντας, γυρεύοντας,

όλο γυρεύοντας σπαταλήσαμε τη χρυσή νιότη

που έδενε τη ζωή με τ' όνειρο

και τώρα έρμαια της ανάμνησης τινάζουμε τα ντροπιασμένα μας φτερά

και ζητάμε βοήθεια.

Τα δάχτυλά μας αγρυπνούν...

Τα δάχτυλά μας αγρυπνούν απάνου στη σκανδάλη.

Μ' αυτά τα δάχτυλα θα γράψουμε το πιο μεγάλο ποίημα.

Αλήθεια πόσο ειν' όμορφο να ζεις και να ελπίζεις

Τα δακρυσμένα μάτια μας είναι γιομάτα θρίαμβο.

Έλα ρίξε δυο ριπές
Σημάδεψε ίσια στην καρδιά μας

Με τα μυδράλια των στίχων σου
Αδελφέ ποιητή.